"Ένας παλιός ρημαγμένος καθρέφτης!"είπε ο ιππότης απογοητευμένος.
"Δεν είναι συνηθισμένος καθρέφτης"επέμεινε η Ρεβέκκα. "Δεν δείχνει πως μοιάζεις , δείχνει πως είσαι στ' αλήθεια".
Βλέποντας ο ιππότης τον εαυτό του στον καθρέφτη και περιμένοντας ότι δεν θα δει κάτι ενδιαφέρον, προς μεγάλη του έκπληξη,είδε ένα γοητευτικό άτομο,όλο ζωή,που τα μάτια του έλαμπαν από αγάπη και συμπόνια.
"Ποιος είναι αυτός? "ρώτησε.
"Εσύ!"αποκρίθηκε η Ρεβέκκα."Βλέπεις τον αληθινό σου εαυτό!"
"Μα αυτός ο άνθρωπος είναι ..τέλειος!"
"Είναι αυτό που μπορείς να γίνεις:όμορφος,αθώος και τέλειος!"
"Αν αυτό ήταν να γίνω από την αρχή,τότε κάτι τρομερό θα πρέπει να συνέβη στην πορεία!" είπε ο ιππότης.
"Ναι" απάντησε η Ρεβέκκα."και ξέρεις τι? Έβαλες μιαν αόρατη πανοπλία ανάμεσα στον εαυτό σου και τα αληθινά σου συναισθήματα.Και αυτή η πανοπλία είναι είναι εκεί τόσο καιρό που έχει γίνει πια ορατή και μόνιμη.
"Δε λέω..μπορεί να τα 'εκρυβα, είπε ο ιππότης, "μα δεν μπορούσα ούτε να λέω ούτε να κάνω ό,τι μου κατέβαινε.Ποιος θα με συμπαθούσε τότε?" Ο ιππότης σταμάτησε απότομα καθώς έλεγε αυτά τα λόγια,συνειδητοποιώντας ότι είχε ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του έτσι ώστε να κάνει τους άλλους να τον συμπαθήσουν.
απόσπασμα από Ρόμπερτ Φίσερ"Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία"
Κάπως έτσι συμβαίνει και με εμάς... βάζουμε πανοπλίες,ή αλλιώς τείχη ανάμεσα στον εαυτό μας και σε αυτό που πραγματικά νιώθουμε..οι πανοπλίες,τα τείχη είναι όροι αξίας που έχουμε υιοθετήσει(ενδοβάλλει),αυτά τα "πρέπει",πρέπει να είμαι κάπως...για να γίνω αρεστός!
Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε ανάγκη να αποδείξουμε τίποτα.Είμαστε πράγματι καλοί,ευγενικοί και στοργικοί!
"Δεν είναι συνηθισμένος καθρέφτης"επέμεινε η Ρεβέκκα. "Δεν δείχνει πως μοιάζεις , δείχνει πως είσαι στ' αλήθεια".
Βλέποντας ο ιππότης τον εαυτό του στον καθρέφτη και περιμένοντας ότι δεν θα δει κάτι ενδιαφέρον, προς μεγάλη του έκπληξη,είδε ένα γοητευτικό άτομο,όλο ζωή,που τα μάτια του έλαμπαν από αγάπη και συμπόνια.
"Ποιος είναι αυτός? "ρώτησε.
"Εσύ!"αποκρίθηκε η Ρεβέκκα."Βλέπεις τον αληθινό σου εαυτό!"
"Μα αυτός ο άνθρωπος είναι ..τέλειος!"
"Είναι αυτό που μπορείς να γίνεις:όμορφος,αθώος και τέλειος!"
"Αν αυτό ήταν να γίνω από την αρχή,τότε κάτι τρομερό θα πρέπει να συνέβη στην πορεία!" είπε ο ιππότης.
"Ναι" απάντησε η Ρεβέκκα."και ξέρεις τι? Έβαλες μιαν αόρατη πανοπλία ανάμεσα στον εαυτό σου και τα αληθινά σου συναισθήματα.Και αυτή η πανοπλία είναι είναι εκεί τόσο καιρό που έχει γίνει πια ορατή και μόνιμη.
"Δε λέω..μπορεί να τα 'εκρυβα, είπε ο ιππότης, "μα δεν μπορούσα ούτε να λέω ούτε να κάνω ό,τι μου κατέβαινε.Ποιος θα με συμπαθούσε τότε?" Ο ιππότης σταμάτησε απότομα καθώς έλεγε αυτά τα λόγια,συνειδητοποιώντας ότι είχε ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του έτσι ώστε να κάνει τους άλλους να τον συμπαθήσουν.
απόσπασμα από Ρόμπερτ Φίσερ"Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία"
Κάπως έτσι συμβαίνει και με εμάς... βάζουμε πανοπλίες,ή αλλιώς τείχη ανάμεσα στον εαυτό μας και σε αυτό που πραγματικά νιώθουμε..οι πανοπλίες,τα τείχη είναι όροι αξίας που έχουμε υιοθετήσει(ενδοβάλλει),αυτά τα "πρέπει",πρέπει να είμαι κάπως...για να γίνω αρεστός!
Η αλήθεια είναι πως δεν έχουμε ανάγκη να αποδείξουμε τίποτα.Είμαστε πράγματι καλοί,ευγενικοί και στοργικοί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου